Vortho-blog: De mannen die ons dik maakten.

The men who made us fat

In de BBC-documentaire “The men who made us fat” legt Jacques Peretti uit hoe het, volgens hem, komt dat velen van ons kampen met overgewicht en gezondheidsklachten. Een zeer interessante documentaire die op Youtube terug te kijken is.

Het begon in de jaren ‘70

In de jaren ’70 moest president Nixon Amerika uit de crisis halen. Zijn secretaris van het Ministerie van Landbouw, Earl Batz, had een idee om de kleinschalige landbouw om te toveren in massale landbouw met als motto: “Get big or get out”. Gigantische landbouwbedrijven verrezen aan de horizon. De boeren moesten zoveel mogelijk produceren. De gigantische overschotten zoals maïs dienden o.a. als veevoer en Japanse wetenschappers ontdekten dat uit de mais een goedkope zoetstof gemaakt kon worden, namelijk fructose.

Dikker

Fructose werd steeds meer in, bewerkte, voeding gedaan, waaronder frisdrank. In Amerika wordt tegenwoordig 45 kg. suiker (waaronder fructose) per jaar genuttigd. Vooral de lever heeft het zwaar bij het verwerken van al die suiker. Bovendien onderdrukt fructose leptine, een hormoon dat aangeeft dat je verzadigd bent. Als de lever overvoerd wordt met suikers stopt leptine met werken en blijf je dus maar eten. Uit onderzoek bleek dat fructose door de lever direct in vet wordt omgezet.

Tussendoor snacken

De tussendoorsnacks deden zijn entree en de vriezer werd in veel huishoudens aangeschaft. Een vriezer die werd vol gestopt met ongezonde kant en klaar maaltijden en zoetigheden. Ook McDonalds ging goede zaken doen; vooral op kinderen heeft Mc Donalds een enorme aantrekkingskracht.

Wie is de boosdoener? Suiker of vet?

In 1972 schreef John Yudkin het boek: Pure, white and deadly. Zijn mening was dat suiker de boosdoener was van het stijgende overgewicht en het aantal gezondheidsproblemen. Zijn rapport verdween onder de tafel onder druk van de voedingsindustrie.

Light

De voedingsindustrie “nam zijn verantwoordelijkheid” voor het stijgende overgewicht en bedacht de lightproducten. Het verwijderen van vet uit voeding kwam de smaak echter niet ten goede en dit werd gecompenseerd met extra suiker. De producten vlogen de winkel uit, het overgewicht bleef stijgen.

Groot, groter, grootst

Intussen groeiden de porties van eten in (fast food) restaurants gestaag. Sommige restaurants boden (en bieden) een gigantische hoeveelheid eten aan die, als je het binnen een uur geheel op kan eten, voor niets krijgt. Voedsel werd een product dat dag en nacht, 24/7 verkrijgbaar is. Met het eten van een grotere portie dachten mensen dat ze later op de dag minder zouden eten. Niets is echter minder waar….

Misleidende marketing

Fabrikanten van voedsel zetten steeds meer informatie op de verpakking: goed voor …. Hart en bloedvaten, goed voor… verlaging van je cholesterol, bevat vezels, bevat fruit, bevat minder suiker, enz. Mensen kopen deze producten graag omdat ze gezond zouden zijn. En hoe meer beloftes op de verpakking, hoe hoger de prijs. Het is goed kijken op de verpakking want vaak bevatten uiterlijk gezond ogende producten meer verzadigde vetten dan fastfood producten.

Wel of niet regulering van de voedingsindustrie?

Het door de overheid reguleren van de voedingsindustrie is een lastige kwestie omdat er teveel economische belangen mee gemoeid zijn.

Volgens de maker van de documentaire komt er een kantelmoment in de toekomst en dat is het moment dat de kosten van de gezondheidszorg in verband met obesitas hoger worden dan de inkomsten die de overheid krijgt van de voedingsindustrie.

Wie maakten ons dik?

Hoewel de consument zelf ook debet is aan de huidige gezondheidssituatie heeft de maker van deze documentaire aangetoond dat er door een aantal mannen in het verleden allesbepalende beslissingen zijn genomen die maken dat we nu met een enorm probleem zitten.

Marjon Middelkoop-Huiskens

27 juni 2014